ماشین راه‌سازی

قوطیِ آب‌میوه روی جاده قِل می‌خوره و با گذشتن هر ماشینی چند متر به جلو می‌افته. پر از وحشت که بالاخره ماشین بعدی لاستیک‌هاش رو روی من می‌چرخونه و لِه می‌شم. اگر کامیون باشه که به یک ورق فلزی نازک تبدیل می‌شم. هر چقدر ماشین بزرگ‌تری رد می‌شد، هوا توی قلبِ خالی‌ قوطی بیشتر هووو می‌کشید و بیشتر به جلو پرت می‌شد. صدای غرش لاستیک‌ها و موتور ماشین‌ها، حسِ مرگ رو براش زنده می‌کرد. دیگه رنگی به رخسار نداشت.

آخرین مطالب این وبلاگ

مطالب پیشنهادی

آخرین مطالب سایر وبلاگ ها